Over het boek
Als de hemel openscheurt is een rauw, troostend en waargebeurd verhaal. Een ode aan het leven, geschreven vanuit de doodsvallei.
Samenvatting
Het is 8 augustus 2018 en de zon schittert aan de strakblauwe Albanese hemel. Terwijl iedereen in vakantiestemming verkeert, ligt de zesjarige Miriam ziek op bed. Niemand heeft door dat ze stervende is, zelfs haar moeder niet.
Te laat slaat de paniek toe en in allerijl wordt Miriam naar het staatsziekenhuis gebracht, waar chaos de overhand heeft. Ze wordt doodverklaard en wat volgt is verbijstering, verdriet, schuldgevoel en strafrechtelijk onderzoek. Midden in dit alles, hoe onbegrijpelijk ook, is God onmiskenbaar aanwezig. Hij spreekt, troost en geeft kracht om het onmogelijke te doen.
Enkele dagen later slaat de doodsangst opnieuw toe en worden er twee andere kinderen op de Intensive Care opgenomen. In de kille en traumatische omgeving waar hun zusje onder een wit laken is weggevoerd, ontvouwt zich een hartverwarmend en wonderlijk verhaal.
Aanbevelingen
Ik begon in jouw boek en meteen al bij de eerste bladzijden dacht ik ‘wat schrijf jij mooi’ en werd ik geraakt door de emotie die voelbaar is in elke zin.
Het was eigenlijk of ik de hele tijd op jouw schouder zat en alles van dichtbij meemaakte. Vaak heb ik ook met je meegehuild tijdens het lezen.
Het moment dat jullie Miriam zien liggen in het mortuarium en dat je zo trilt en de grond onder je voeten voelt wegzakken…
Maar dat je toch met Gods kracht, heel dapper, wat rouge op haar bleke wangetjes doet en haar koude haartjes invlecht met blauwe lintjes…en haar roze knipjes in doet. Omdat je weet dat ze daar zo van hield…Het is één van de vele hartverscheurende en ontroerende gebeurtenissen uit jouw boek.
Ik voelde diep, diep verdriet, maar ook een krachtige, sterkte Troost. Verwonding & verwondering zoals jij het beschrijft in jouw boek.
Ik heb jullie dochter Miriam beter leren kennen door het boek. Ik heb jullie doorzettingsvermogen, jullie verdriet, jullie onwankelbare geloof en jullie liefde leren kennen. Maar ik heb ook God weer beter leren kennen!
Ik hoop dat het boek vele harten zal raken, het mijne heeft het zeker geraakt!
NB: Op ons YouTube-kanaal staat een video waarin Mirjam Bouwman nog meer vertelt over het boek.
Gerdine Blom schreef een openhartig en aangrijpend boek. Enerzijds is het hartverscheurend vanwege de rauwe rouw die het leven van Gerdine, Maarten en hun gezin trof door het plotselinge sterven van hun zesjarige lieveling Miriam. Tegelijk is het hartverwarmend van de eerste tot de laatste bladzij, vanwege Gods troostende nabijheid, die in al het wrede keer op keer vrede gaf die alle begrip te boven gaat. Nergens wordt het gemakkelijk… steeds blijft het genadig.
Zingen met een brok in je keel, dat deden we als band voor dit gezin toen we hoorden van hun grote verlies. Nu, jaren later, lees ik Gerdines boek met een brok in m’n keel. Een moeder die haar kind verliest en van zich af schrijft, zoekend en tastend naar God. En dan zie je dat liedjes en muziek een grote rol spelen in zo’n periode.
Wat een goudgerand boek! Wat ik zo aangrijpend vind, is dat het niet alleen gaat over leven en dood, over de worsteling van een moeder en haar gezin over het verlies van een kind. Wat aanspreekt is juist en vooral dat dit boek op een kwetsbare manier diep doorleefde emoties en een onwankelbaar geloof laat zien te midden van beproevingen. Als alles breekt… Wat me raakt is dat Gerdine bovenal wijst op Jezus Christus en Zijn onmeetbare genade die ze mag ervaren. Elke pagina van het boek spreekt erover. Wat een getuigenis is het boek van de hoop die in je mag leven, in de hoopvolle verwachting van de hemel.
Waargebeurd
Vanaf het overlijden van onze dochter Miriam stapelden de wonderen zich op en ontstond er een overtuiging in mijn hart dat ik moest vastleggen wat er gebeurde. Daarom ben ik gaan schrijven en stonden de eerste aantekeningen in de week na de begrafenis al op papier. Het document werd een uitvoerig logboek, soms tot op de minuut nauwkeurig vanwege de vele WhatsApp-berichten die er zijn gestuurd.
Ik heb lang getwijfeld hoe ik een verhaal zou kunnen maken van het logboek. Om een verhaal dichtbij de lezer te brengen zijn er veel details nodig, ook aspecten die ik me niet meer kan herinneren. Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om een bepaalde vrijheid te hanteren in het schrijven van het boek. Zo geef ik woorden aan gesprekken die ik me enkel in hoofdlijn kan herinneren en schilder ik de omgeving, ook als ik me die niet meer scherp voor de geest kan halen.
Toch heb ik geprobeerd om zo dicht mogelijk bij de feiten te blijven, juist omdat de kracht van ons verhaal is gelegen in het feit dat het echt gebeurd is. Wat geholpen heeft, is dat we omringd zijn door getuigen: vrienden en familie die bij ons waren. Mijn herinneringen heb ik kunnen spiegelen aan die van hen, zij hebben tijdens het schrijfproces meegelezen en aanvullingen gegeven. Alle mensen die ik in dit boek bij naam noem, hebben toestemming gegeven voor het gebruik van hun echte naam.
Inhoud
In augustus 2018 is ons leven voorgoed veranderd. In het boek vertel ik wat er in die zomer gebeurd is en hoe we Gods nabijheid ervaren hebben, toen we met onze kinderen door het dal van de schaduw van de dood gingen. Ik heb ons verhaal opgedeeld in vijf delen:
- Goudscherven
- De achtste dag
- Als de zee splijt
- Land van de adelaar
- Sta op en schitter
Elk deel is opgesplitst in meerdere hoofdstukken en eindigt met een intermezzo. De volledige inhoudsopgave is te zien in het inkijkexemplaar.
Naast tekst is er in het boek een fotokatern van 16 bladzijden opgenomen, met kleurenfoto’s van Miriam, ons gezin en Miriams begrafenis.
